Lehen Esnatze Handia
Lehen Esnatze Handia (batzuetan, Esnatze Handia; Erresuma Batuan Berpizkunde Ebanjelikoa) 1730 eta 1740ko hamarkadetan Britainia Handia eta bere Hamahiru Kolonia iparramerikarrak mugitu zituzten biziberritze kristauen multzoa izan zen. Biziberritze-mugimenduak etengabe eragin zion protestantismoari, jarraitzaileak gizabanakoaren errukia eta erlijio-debozioa berritzen ahalegindu baitziren. Esnatze Handiak ebanjelismo angloamerikarraren sorrera ekarri zuen, eliza protestanteen barruan denominazioen gaindiko mugimendu gisa[1].
Tradizio zaharrenen oinarrietatik abiatuta -puritanismoa, pietismoa eta presbiterianismoa-, George Whitefield, John Wesley eta Jonathan Edwards biziberritzearen eta salbazioaren teologia artikulatu zuten, muga konfesionalak gainditu eta identitate ebanjeliko komuna eratzen lagundu zuena. Berritzaileek, Erreforma protestanteko doktrina-aginduei, Espiritu Santuaren probidentziaren zabalpena azpimarratu zituzten. Sermoi oso prestatuek entzuleengan Jesukristorenganako salbazio-beharraren uste pertsonal sakona sortzen zuen, eta introspekzioa eta moraltasun pertsonaleko arau berri batekiko konpromisoa sustatzen zituen. Biziberritzearen teologiak azpimarratzen zuen erlijio-konbertsioa ez zela soilik kristau doktrina zuzenarekiko baiespen intelektuala, baizik eta bihotzean esperimentatutako "jaiotza berria" izan behar zuela. Berritzaileek, halaber, salbamenaren segurtasuna jasotzea kristau bizitzan itxaropen normala zela irakasten zuten.
Bizipen ebanjelikoak sinesmen partekatuen inguruan denominazio desberdineko ebanjelikoak batu bazituen ere, lehendik zeuden elizetan ere zatiketak eragin zituen, biziberritzearen alde zeudenen eta ez zeudenen artean. Oposiziogileek eliza barruan desordena eta fanatismoa sustatzea leporatu zieten bizipenei, hezkuntzarik gabeko predikari ibiltarien presentzia ahalbidetzeagatik eta erlijio-gogoa gehiegi bultzatzeagatik. Ingalaterran, anglikano ebanjelikoak talde garrantzitsu bihurtuko ziren Ingalaterrako Elizaren barruan, eta metodismoa Whitefield eta Wesley ministerioetatik garatuko zen. Amerikako kolonietan, Esnatzeak eliza kongregazional eta presbiterianoen zatiketa eragin zuen, eta izendapen metodista eta baptistak indartu zituen. Luterano, kuakero eta protestante ez ziren gehienengan berehalako eragin txikia izan zuen[2], baina geroago kuakeroen artean zisma bat sortu zuen, gaur egun arte iraun duena.
Predikari ebanjelikoak "pertsona guztiak konbertsioan sartzen saiatzen ziren, euren sexua, arraza eta egoera edozein izanda ere"[3]. Ipar Amerikako kolonia guztietan, batez ere hegoaldean, biziberritze-mugimenduak areagotu egin zuen kristautasuna ezagutu eta hura bihurtu zuten esklabo afrikar eta beltz askeen kopurua[4]. Misiolari elkarte berrien sorrera ere inspiratu zuen, 1792an Baptista Misiolarien Elkartea bezala[5].
Erreferentziak
[aldatu | aldatu iturburu kodea]- ↑ Sweeney, Douglas A.. (2005). The American evangelical story : a history of the movement. Baker Academic ISBN 1-58558-382-0. PMC 1100975681. (Noiz kontsultatua: 2023-05-01).
- ↑ Ahlstrom, Sydney E.. (1975). A religious history of the American people. Image Books ISBN 0-385-11164-9. PMC 1582609. (Noiz kontsultatua: 2023-05-01).
- ↑ Taylor, Alan. (2002). American colonies. Penguin Books ISBN 0-14-200210-0. PMC 50285974. (Noiz kontsultatua: 2023-05-01).
- ↑ «Slavery and African American Religion | Encyclopedia.com» www.encyclopedia.com (Noiz kontsultatua: 2023-05-01).
- ↑ Bebbington, David. (1988). Evangelicalism in modern Britain : a history from the 1730s to the 1980s. Routledge ISBN 0-415-10464-5. PMC 264466674. (Noiz kontsultatua: 2023-05-01).
Kanpo estekak
[aldatu | aldatu iturburu kodea]| Autoritate kontrola |
|
|---|
Datuak: Q2344888